camperperikelen

Het is nu tien voor acht smorgens en ik lig in bed ons blog bij te werken. Niet normaal dat wireless internet, gewoon vanuit de camper en gaan maar.. Gisterenmorgen zijn we rond 9 uur uit het hotel vertrokken. We zouden Los Angeles weer achter ons gaan laten; alles gezien wat we wilde zien, de parken, stukje downtown en holleywood boulevard en beverly hills. Los Angeles is leuk qua hoogtepunten, maar een erg grote stad, druk en op sommige plekken zelfs vies. In dat opzicht is San Diego veel leuker, een mooie stad, druk maar te doen, en veel groener en schoner.

S'morgens dus het hotel verlaten maar niet voordat Kaat vanaf daar nog even telefonisch een RV park voor in San Francisco heeft geregeld voor 2 nachten voor als we in de buurt staan van San Francisco. Het is dan 22 en 23 mei en het is dan Labour Day in Amerika, een officiele feestdag hier, dus alle Amerikanen zijn dan vrij en het is dan normally very crowded, druk dus, voor de zekerheid dus maar ff een camping geregeld. Daarna zijn we met de huurauto vertrokken naar Los Angeles LAX, het vliegveld van LA waar we onze huurauto moesten inleveren. Dit vliegveld was wel iets anders als het vliegveld van San Diego, waar wij op aangevlogen hebben. Niet normaal zo groot, het leek wel een stad!

Kaat haar hart was onderweg al opengegaan want ze zag al rijdende vanuit de auto een Ikea. Jammer genoeg voor mij ( Karin) reden we door want we moesten verder. Wat je hier vanuit de auto ook veel tegenkomt zijn zeppelins en luchtballonnen. Erg leuk om te zien! Ook vliegen er veel helicopters, alles wordt goed in de gaten gehouden! Amerika is ook het land van de tattoos, ze zijn huge (groot) net als de meeste mensen!

Op het vliegveld aangekomen onze huurauto ingeleverd en gevraagd waar Moturis onze camperverhuurder zat. Dit bleek een flink eind weg te zijn. Hier hadden we eigenlijk niet op gerekend. Er staat huurauto inleveren op het vliegveld, camper ophalen op het vliegveld, maar ja wij als mensen uit de polder verwachten niet dat dit vliegveld zo groot is!!! Er werd voor ons een taxi gebeld, en dan konden we verder. En daar was onze taxi, nu taxi kon je het niet noemen....

Er kwam een man op ons af, met een enorme baard. Hij was donker van kleur, had een grote rij witte tanden, pet op en lachte lief. Verder was hij net 104 jaar oud geworden, en zo te zien was zijn taxi net zo oud. Dit moest onze cabdriver zijn, onze taxichauffeur. Het was nog een heel spektakel om alles in de auto te krijgen. De voorstoel zat vol met spullen, en Kaat zat achterin met een enorme tas op haar schoot, anders konden we niet zitten. We gingen op weg, voor zoals later zou blijken, ruim drie kwartier rijden! Alles rammelde aan de auto, er zat zelfs een schroevendraaier in het contact, hiermee maakte hij contact, anders kreeg hij deze gare bak niet eens aan de praat!! Je begrijpt we keken wel even raar op, en hoopten maar dat we er snel zouden zijn. Hup de snelweg weer op, want Moturis bleek een stuk terug te zijn. We konden elkaar niet verstaanbaar maken, we hielden ons maar vast en kregen eigenlijk ook wel de slappe lach, want mijnheer de cabdriver reed met de raampjes voluit open, en dat op de snelweg!! Heerlijk weer hier hoor, maar dit was toch wel iets te veel van het goede! We waren dan ook blij toen we onze destiny bereikt hadden!

Toen op naar de camper, die stond al voor ons klaar, Levi was er gelijk verliefd op, ons huisje! Na een grondige uitleg, alles uitgepakt en in de kasten gestopt, zodat we de lege koffers bij hun konden achterlaten, scheelt weer plek in de camper, gingen we op weg. Op naar een camping en op naar de supermarkt. Dit laatste bleek nog niet zo makkelijk te zijn. Zie maar eens met de camper Los Angeles uit te komen om drie uur smiddags, degenen die wel eens met een caravan over de Periferique in Parijs hebben gereden, weten ongeveer hoe het voelt!

Na de stad achter ons gelaten te hebben, gingen we aan op Santa Barbara, voor sommigen wel bekend van een of andere suffe serie, net zoiets als the Bold and the Beautifull, voor anderen meer bekend van de bosbranden die er recentelijk geweest zijn, waar veel huizen van sterren in de brand zijn gevlogen. Wij waren op zoek naar een supermarkt, maar dit laatste ging nog niet zo easy.. Ron dacht er eindelijk een gevonden te hebben, wij hup ernaar toe, al bij de deur werd Kaat tegengehouden, membership miss, ja jammer, we bleken bij een soort van sligro te zitten. Op naar de volgende zaak dan maar, helaas hier verkochten ze alleen fietsen en outdoorspullen, niets om te eten dus! De temperauur begon inmiddels te stijgen, niet alleen buiten maar ook bij onszelf, want Levi bleef maar roepen dat hij moest poepeeeeeeeeeeeeeeeen! Snel nog maar ff met hem naar Starbucks toe, en we konden weer verder aan onze zoektocht beginnen. Nadat Kaat een vriendelijke Amerikaanse mevrouw om de weg had gevraagd, want we want to do some groceries, konden we op weg. Weer terug de highway op en jawel hoor 2 afslagen terug bleek er 1 te zijn.