Yosemite park, Tioga Pass en op weg naar Bishop

Vandaag lieten we de camping in Midpines achter ons en gingen we door het oosten van Yosemite reizen, een stuk van het park wat we nog niet gezien hadden. We namen deze route omdat we doorreden naar de Tioga Pass, want die is net weer open, en doordat we hier overheen kunnen, scheelt het ons vele miles om te rijden. Volgens Levi gingen we op weg naar de " hoestijn".

Als eerste kwamen we weer bij een waterval aan. Een andere als die we gisteren gezien hebben. Deze was ook weer erg gaaf. Levi had de smaak te pakken en wilde weer naar bovenklimmen, want het nat worden was wel erg leuk..

We speurden flink naar een beer.. maar helaas kwamen we er geen tegen. Ron had gehoord dat er nog 500 beren in het Yosemite park leven, dit is dus niet zoveel als je weet dat het park 3108 m2 groot is. Ron had tevens gehoord dat de beren net weer wakker van hun winterslaap waren en dat ze tijdens die winterslaap de helft van hun lichaamsgewicht kwijtraken. Ze gaan dus slank de zomer in! Je weet dus wel als wat Kaat in een volgend leven terugkomt... als beer!

Wel stak er tijdens het rijden ineens een hert over de weg, maar hij schrok meer van ons, als wij van hem of haar. Wat typisch in het Yosemite park is dat de boomgrens veel hoger ligt als in Europa. In Europa heb je op 1800 meter hoogte geen boomgroei meer, maar hier dus wel. Onderweg kwamen we weer veel moois tegen, we reden oa langs het tenaye lake, een prachtig zicht, want er lag nog ijs op het water. Ook zagen we een soort bevers lopen, met dikke staarten en oranjeachtig van kleur.

En he.. wat was dit nu? Op weg naar de Tioga pass hadden we ineens wat regen! Maar meer als een twintigtal spetters was het eigenlijk ook niet te noemen. Er lag nog wel flink sneeuw langs de kant van de weg, Levi verheugde zich er al op om straks een sneeuwbal te kunnen gooien! Wat een raar land is dit, zo heb je het op de camping nog bloedheet en rijd je 50 kilometer verder en zit je ineens in flinke sneeuw! Eenmaal net voor de Tioga pass aangekomen hebben we even gestopt, levi wilde in de sneeuw spelen. Al was het met het spelen snel gedaan, hij ging loeihard brullen want hij had sneeuw aan zijn handen en voeten. Tja, papa Ron je zoon crocs aantrekken die open zijn en zelf lekker met je sokken en schoenen door de sneeuw wandelen is misschien ook niet zo'n goed plan?

Inmiddels waren we de pass over, de weg van Tioga naar Bishop was prachtig. Wel waren er veel wegwerkzaamheden onderweg. Een mevrouw die een hele dag daar stond met een stopbord in haar handen, op het stond op stop, of ze draaide het om, dat betekende dat je mocht gaan rijden en dan stond er slow traffic. Tja, hoe simpel kan je leven zijn?

En toen.. op naar de camping. We belanden in Keoughs Hot Springs, stammende uit 1919, en welke camping erom bekend stond dat ze beroemde hot springs, soort van jaccuzi's hadden dus. Daar hebben we niets van gezien, want toen we daar om kwart voor zeven aankwamen was alles al dicht. Je kon gewoon zelf een plekje zoeken, en je morgen registeren. Wel grappig, het was een camping maar eigenlijk stond je gewoon op het erf bij een boer. We zochten een leuk plekje uit, precies onder de berg, en vlakbij een trail die je kon lopen. De picknicktafel stond al klaar, dus snel wat te eten gemaakt. Toen bleek dat er allerlei beestjes in de bergen rondliepen, we zagen salamanders, soort eekhoorns, en een beestje wat we niet thuis konden brengen, maar het leek op een soort woestijnratje. Levi had inmiddels een flinke schare "vrienden"om zich heen verzameld zoals hij het zelf noemde, een stel vogels dus, die hij het oude brood aan het voeren was. Nu ja, oud? Het was gewoon brood wat we niet te et... vonden. Tip voor iemand die ook naar de States afreist, koop French Bread, een soort van dik stokbrood, dit is erg lekker, de rest is allemaal niet om te happen, knoerhard, droog en het lijkt wel een soort zuurdesembrood! Maar de vogels lieten het zich goed smaken, niet zo kieskeurig als wij dus!

Vanmorgen werden we gewekt door af en aan rijdende auto's op het terrein. Vreemd want we hadden niets gehoord al die tijd, en er stonden nauwelijks RV's. Toen Ron zijn hoofd buiten de camper stak snapte hij waarom, het was bejaardenzwemmen in Keoughs! Hij zag dus heel wat grijze amerikaanse vrouwtjes langskomen, die allemaal friendly hello zeiden of zwaaiden! Die le Roij, steeds meer sjans en dat in Amerika! Buiten ontbeten en toen ons opgemaakt voor een lange rit van vandaag, meer dan 300 kilometer rijden, dwars door Death Valley!